Marcel Sparmann, We will always have Rome

Η performance “We will always have Rome” ανατρέχει στα σημεία και τις περιστάσεις ενός ελαφιού που έχει φωλιάσει στο στομάχι μου. Το ελάφι είναι ένα πλάσμα το οποίο χρειάζεται φροντίδα. Επομένως, το σώμα μου μεταμφιέζεται, γίνεται το μαχαίρι, γίνεται ο φορέας που θα το κουβαλήσει. Όσο το ελάφι ζει και διατρέχει το χρόνο, υπάρχω και εγώ μαζί του. Όπως μια μητέρα που βρίσκεται πάντα εκεί. Ζει για μια στιγμή, πάντα νωρίτερα, σε σύγκρουση με το παρελθόν, συσκοτίζοντας το μέλλον. Μες στην αδράνεια και τη ζωντάνια, το ελάφι θα επαναστατεί και θα συγκρούεται, όντας έτσι κομμάτι που γεννιέται από το θώρακά μου.
Στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Performance της 7ης Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης.