Post-mortem van een oude vrouw

Het daguerreotypie procedé was zo langzaam dat wij ons er nauwelijks een voorstelling van kunnen maken. De lange belichtingstijden zien we terug op de gezichten van de geportretteerden: een geconcentreerde blik en elk rimpeltje lijkt in het plaatje gegraveerd. Dat maakt deze foto’s zo magisch. Bij levende klanten werd het hoofd soms gefixeerd in een klem. Dat was
niet nodig bij de post mortem fotografie: een praktijk in de 19de eeuw waarbij de doden werden vereeuwigd.