Siekierka, 1300–1100 p.n.e

Siekierka z piętką lejkowatą (typu czeskiego). Zabytek pochodzi ze stanowiska Wilków 48 (pow. złotoryjski) znajdującego w rejonie wychodni złóż miedzi w pobliżu miejscowości Wilków, gm. Złotoryja, na terenie Pogórza Kaczawskiego. Obiekt pozyskany został do zbiorów Działu Archeologii Muzeum Miedzi w 2009 r. w czasie badań terenowych prowadzonych przez naszą placówkę na tym terenie. Przedmioty tego typu datowane są na III okres epoki brązu (1300–1100 p. n. e.) i występują zarówno w skarbach – podobna siekierka wystąpiła m.in. w skarbie z Tyńca Legnickiego, jak i znaleziskach luźnych, a rzadziej jako wyposażenie grobowe zmarłych. Siekierki wykonywane były metodą odlewu w formach muszlowych. Zabytki tego typu znane są z Górnego Śląska, Małopolski, Wielkopolski, Łużyc i Czech. Wymiary: długość 15,5 cm, szer. 2,6 cm, wys. 2,2 cm