MODERNİN İCRASI: ATATÜRK KÜLTÜR MERKEZİ 1946-1977

“Gerçek odur ki aydın kişi yapının bitimini 23 yıl beklemek sabrını göstermek zorunda kalmıştır.” Dr. Hayati Tabanlıoğlu. Baş Mimar, 1969.

1944 tarihli "Güzelleşen İstanbul" isimli yayınında, Taksim'in Henri Prost planı dahilinde geçirdiği dönüşümü gösteren fotoğraflarSalt

“Modernin İcrası: Atatürk Kültür Merkezi 1946-1977”* 2012-2013’te SALT Galata’da gerçekleştirilen aynı adlı sergiden yapılmış bir görsel seçkidir. Bu seçkide, 1940’larda Taksim Meydanı’na yapılması öngörülen Opera Binası’nın (bugünkü adıyla Atatürk Kültür Merkezi) geçirdiği süreçler, yapının günümüzdeki halinin mimarı Hayati Tabanlıoğlu’nun arşivinden derlenen görseller ve onları destekleyen metinler yer almaktadır. Modernin önemli yapısal sembollerinden biri olarak Atatürk Kültür Merkezi, Hayati Tabanlıoğlu’nun nihai mimari müellif olarak devreye girdiği 1956 yılından önce de farklı işverenlerin atadığı farklı mimarlar tarafından ele alınmış; tüm süreç boyunca ekonomik yetersizlik, yangın ve teknik altyapı problemleri gibi talihsizlikler geçirse de günümüze kadar gelmeyi başarabilmiştir.

1944 tarihli "Güzelleşen İstanbul" isimli yayında, Taksim Meydanı ve Gezi Parkı'nı gösteren fotoğraf, Ait olduğu koleksiyon: Salt
Daha az gösterDaha fazla bilgi

1944 tarihli "Güzelleşen İstanbul" isimli yayında, Taksim'de yer alan Topçu Kışlası'nı gösteren fotoğraf; kışla 1940 yılında Prost planı dahilinde yıkılmıştır.Salt

Modernin İstanbul’daki icrasının önemli temsil araçlarından biri olan Atatürk Kültür Merkezi’nin geçirdiği süreçler aynı zamanda İstanbul’un en kritik mekânlarından Taksim’in hikâyesiyle birlikte bir mimari, sanatsal ve sosyolojik tarih anlatısıdır. 

Bugünkü AKM arazisinde yer alan ve Opera Binası’nın inşaatı sırasında yıkılan konakSalt

Fransız mimar ve kent tasarımcısı Henri Prost’un 1936-1937’de İstanbul için hazırladığı nazım planı önerisi, İsmet İnönü tarafından onaylanarak yürürlüğe girdi. Plan, Topçu Kışlası ve çevresindeki mezarlık alanlarının parka dönüştürülmesini, aynı zamanda Taksim Meydanı’na bir opera binası yapılmasını öngörüyordu. Henri Prost, bölgeyi canlandıracak iki önemli kültür yapısını (İstanbul Operası ve Şişhane Komedi Tiyatrosu) tasarlamak üzere İstanbul Belediyesi’ne Fransız mimar Auguste Perret’yi önerdi. İstanbul’a davet edilen Perret, İstanbul Operası için bir proje hazırladı. İkinci Dünya Savaşı nedeniyle bu proje uygulanamadı.

Rükneddin Güney ve Feridun Kip tarafından İstanbul Operası için tasarlanan ve ilk uygulamaya esas teşkil eden projenin maketiSalt

İstanbul Belediyesi’nin siparişi üzerine Rükneddin Güney ve Feridun Kip, İstanbul Operası için yeni bir proje hazırladı. Taksim Meydanı’nda yer alan Elektrik İdaresi’ne ait konağın arazisi İstanbul Operası’na tahsis edildi. 29 Mayıs 1946’da, İstanbul Valisi ve Belediye Başkanı Lütfi Kırdar döneminde binanın temeli atıldı. Şehir operası olarak inşasına başlanan binanın yapımı, belediye imkânlarıyla ikmal edilemeyeceğinin anlaşılması üzerine 1953 yılında Maliye Bakanlığı’na devredildi; yapının gerçekleştirilme görevi ise Bayındırlık Bakanlığı’na verilerek çalışmalara 1956 yılında başlandı.

Lütfi Kırdar'ın katılımıyla İstanbul Operası temel atma töreni, Ait olduğu koleksiyon: Salt
Daha az gösterDaha fazla bilgi
Rükneddin Güney ve Feridun Kip tarafından tasarlanan İstanbul Operası şantiyesi. Fotoğraf: Adil Arıkan, 1953, Ait olduğu koleksiyon: Salt
Daha az gösterDaha fazla bilgi

Paul Bonatz'ın Rükneddin Güney ve Feridun Kip'in İstanbul Operası projesi üzerine verdiği fikirler (1953-12-17)Salt

Bayındırlık Bakanlığı’nın isteği üzerine Paul Bonatz, Rükneddin Güney ve Feridun Kip'in tasarladığı projeyi inceleyerek eskizler gerçekleştirdi; ancak onun önerisi geliştirilmedi. Güney ve Kip ikilisi, tahminen 1956 yılında, projede revizyon yaptı; yeni proje ilkine göre daha modern bir görünüme sahip idi.

Paul Bonatz'ın Rükneddin Güney ve Feridun Kip'in İstanbul Operası projesi üzerine verdiği fikirler, 1953-12-17, Ait olduğu koleksiyon: Salt
Daha az gösterDaha fazla bilgi
Rükneddin Güney ve Feridun Kip’in tahminen 1956’da revize ettikleri İstanbul Operası projesinin vaziyet planı, Ait olduğu koleksiyon: Salt
Daha az gösterDaha fazla bilgi
Rükneddin Güney ve Feridun Kip’in tahminen 1956’da revize ettikleri İstanbul Operası projesinin boyuna kesiti, Ait olduğu koleksiyon: Salt
Daha az gösterDaha fazla bilgi
Rükneddin Güney ve Feridun Kip’in tahminen 1956’da revize ettikleri İstanbul Operası projesinin ön cephesi, Ait olduğu koleksiyon: Salt
Daha az gösterDaha fazla bilgi
Rükneddin Güney ve Feridun Kip’in tahminen 1956’da revize ettikleri İstanbul Operası projesinin sahne katı planı, Ait olduğu koleksiyon: Salt
Daha az gösterDaha fazla bilgi

Hayati Tabanlıoğlu tarafından tasarlanan İstanbul Kültür Sarayı kesit çizimiSalt

Güney-Kip ikilisinin güncellenmiş projeleri ile Bayındırlık Bakanlığı’nda çalışmaya başlayan Hayati Tabanlıoğlu’nun geliştirdiği yeni proje önerisi tiyatro konusunda dönemin uzmanı sayılan Prof. Gerhard Graubner tarafından incelendi. Graubner’in her iki proje için hazırladığı rapora göre Tabanlıoğlu’nun projesi uygulamaya uygun bulundu ve nihai proje süreci böylece 1956’da Bayındırlık Bakanlığı’nın, opera ve tiyatro binaları üzerine birçok çalışma yapmış olan Hayati Tabanlıoğlu’nu görevlendirmesi ile başladı. Başlangıçta sadece opera binası olarak düşünülen bina, statik, tesisat, sahne tekniği ve akustik uzmanların işbirliğiyle ‘kültür merkezi’ niteliği kazandı ve 1969’da İstanbul Kültür Sarayı adıyla açıldı.

Hayati Tabanlıoğlu tarafından tasarlanan İstanbul Kültür Sarayı’nın maketi, Ait olduğu koleksiyon: Salt
Daha az gösterDaha fazla bilgi
Hayati Tabanlıoğlu tarafından tasarlanan İstanbul Kültür Sarayı’nın maketi, büyük fuaye, Ait olduğu koleksiyon: Salt
Daha az gösterDaha fazla bilgi
Şantiye fotoğrafı, Arçelik tarafından gerçekleştirilen alüminyum-çelik ön cephe uygulaması, Ait olduğu koleksiyon: Salt
Daha az gösterDaha fazla bilgi
Şantiye fotoğrafı, sanat galerisi bölümü, 1960'lar, Ait olduğu koleksiyon: Salt
Daha az gösterDaha fazla bilgi
Şantiye fotoğrafı, arka cephe, 1960'lar, Ait olduğu koleksiyon: Salt
Daha az gösterDaha fazla bilgi
Şantiyenin dönemin başbakanı Süleyman Demirel tarafından ziyaret edilişi, 1960'lar, Ait olduğu koleksiyon: Salt
Daha az gösterDaha fazla bilgi
Şantiyenin dönemin cumhurbaşkanı Cevdet Sunay tarafından ziyaret edilişi, 1960'lar, Ait olduğu koleksiyon: Salt
Daha az gösterDaha fazla bilgi
İstanbul Kültür Sarayı’nın ön cephesi, 1969, Ait olduğu koleksiyon: Salt
Daha az gösterDaha fazla bilgi
İstanbul Kültür Sarayı’nın ön cephesinden detay, 1969, Ait olduğu koleksiyon: Salt
Daha az gösterDaha fazla bilgi
İstanbul Kültür Sarayı’nın ana giriş holü, 1969, Ait olduğu koleksiyon: Salt
Daha az gösterDaha fazla bilgi
İstanbul Kültür Sarayı, büyük salon, 1969, Ait olduğu koleksiyon: Salt
Daha az gösterDaha fazla bilgi
İstanbul Kültür Sarayı, büyük salon tavanının çizimi, Ait olduğu koleksiyon: Salt
Daha az gösterDaha fazla bilgi
İstanbul Kültür Sarayı, büyük salon yan fuayesi, aydınlatma tasarımı: Johannes Dinnebier, 1969, Ait olduğu koleksiyon: Salt
Daha az gösterDaha fazla bilgi
Gültekin Çizgen’in çektiği İstanbul Kültür Sarayı fuaye aydınlatmasını gösteren fotoğraf, aydınlatma tasarımı: Johannes Dinnebier, 1969, Ait olduğu koleksiyon: Salt
Daha az gösterDaha fazla bilgi
İstanbul Kültür Sarayı fuaye aydınlatması, aydınlatma tasarımı: Johannes Dinnebier, 1969, Ait olduğu koleksiyon: Salt
Daha az gösterDaha fazla bilgi
İstanbul Kültür Sarayı büyük salon yan fuayesi, aydınlatma tasarımı: Johannes Dinnebier, fotoğraf: Reha Günay, 1969, Ait olduğu koleksiyon: Salt
Daha az gösterDaha fazla bilgi
Sadi Diren tarafından İstanbul Kültür Sarayı için tasarlanan seramik kaplı duvar, 1969, Ait olduğu koleksiyon: Salt
Daha az gösterDaha fazla bilgi
Sadi Diren tarafından İstanbul Kültür Sarayı için tasarlanan seramik pano, 1969, Ait olduğu koleksiyon: Salt
Daha az gösterDaha fazla bilgi

İstanbul Kültür Sarayı açılış gecesinde çekilen fotoğrafta: Hamit Şerbetçioğlu ve eşi, Cihan Alp, Ayla-Hayati Tabanlıoğlu, eşiyle birlikte Yusuf Ergüleç (1969-04-12)Salt

27 Mayıs 1960 askeri darbesi, inşaat sürecini üç yıl duraklattı. Nihayet 12 Nisan 1969’da bina İstanbul Kültür Sarayı olarak açıldı. Birbirinden bağımsız kuruluşlar olan Devlet Opera ve Balesi ile Devlet Tiyatroları’na tahsis edildi. Görkemli bir törenle hizmete giren Kültür Sarayı’nın açılış gecesinde Ferit Tüzün’ün Çeşmebaşı Balesi ile Verdi’nin Aida Operası sahnelendi.

Ses dergisinin 17. sayısında yayımlanan, Kültür Sarayı'nın açılış gecesi üzerine bir makale ve Erol Dernek'e ait fotoğraflar, 1969-04-19, Ait olduğu koleksiyon: Salt
Daha az gösterDaha fazla bilgi

27 Kasım 1970 tarihli yangın (1970-11-27)Salt

27 Kasım 1970’te Arthur Miller’ın "Cadı Kazanı" isimli oyunun temsili sırasında yangın çıktı. İstanbul Kültür Sarayı kullanılamaz hâle geldi. Yangında can kaybı olmadı ancak bina ile beraber IV. Murat adlı oyunun galası için Topkapı Sarayı’ndan getirtilmiş eşyaların bir kısmı da yandı. Yangının kaynağı tespit edilemedi.

27 Kasım 1970 tarihli yangın gecesinde binada yapılan itfaiye çalışması, 1970-11-27, Ait olduğu koleksiyon: Salt
Daha az gösterDaha fazla bilgi
Dönemin Başbakanı Süleyman Demirel'in yangın sonrası İstanbul Kültür Sarayı'na yaptığı ziyaret, 1970, Ait olduğu koleksiyon: Salt
Daha az gösterDaha fazla bilgi
27 Kasım 1970 tarihli yangından sonraki gün, bina cephesi, 1970-11-27/1970-11-28, Ait olduğu koleksiyon: Salt
Daha az gösterDaha fazla bilgi
Yangının ertesi günü, 28 Kasım 1970 tarihli Günaydın gazetesinde çıkan gazete haberi, 1970-11-27/1970-11-28, Ait olduğu koleksiyon: Salt
Daha az gösterDaha fazla bilgi

Yangın sonrası hazırlanan Atatürk Kültür Merkezi projesi sahne katı planı çizimi (1976-06-29)Salt

Hayati Tabanlıoğlu tarafından ikinci kez projelendirilen bina, iç mekânlar ve tesisatta yeni teknolojilerle yapılan değişikliklerle 1977 yılında kullanıma hazır duruma getirildi. 6 Ekim 1978’de Kültür Sarayı, Atatürk Kültür Merkezi ismi ile yeniden açıldı.

Atatürk Kültür Merkezi giriş avlusu taşlarının döşenmesi, 1975, Ait olduğu koleksiyon: Salt
Daha az gösterDaha fazla bilgi
Atatürk Kültür Merkezi girişindeki seramik duvar, tasarım: Sadi Diren, 1977, Ait olduğu koleksiyon: Salt
Daha az gösterDaha fazla bilgi
Atatürk Kültür Merkezi parter fuayesi, seramik duvar tasarımı: Sadi Diren, 1977, Ait olduğu koleksiyon: Salt
Daha az gösterDaha fazla bilgi
Atatürk Kültür Merkezi çocuk sineması fuayesi, 1977, Ait olduğu koleksiyon: Salt
Daha az gösterDaha fazla bilgi
Atatürk Kültür Merkezi büyük fuayesine ait genel görünüş, aydınlatma tasarımı: Johannes Dinnebier, fotoğraf: Reha Günay, 1979, Ait olduğu koleksiyon: Salt
Daha az gösterDaha fazla bilgi
Atatürk Kültür Merkezi büyük fuayesine ait genel görünüş, aydınlatma tasarımı: Johannes Dinnebier, 1979, Ait olduğu koleksiyon: Salt
Daha az gösterDaha fazla bilgi
Atatürk Kültür Merkezi ana giriş holü merdiveni ve aydınlatması, aydınlatma tasarımı: Johannes Dinnebier, 1977, Ait olduğu koleksiyon: Salt
Daha az gösterDaha fazla bilgi
Atatürk Kültür Merkezi, büyük sahne hareketli podyumları, fotoğraf: Reha Günay, Ait olduğu koleksiyon: Salt
Daha az gösterDaha fazla bilgi
Atatürk Kültür Merkezi büyük salon sahne arkası, fotoğraf: Reha Günay, 1979, Ait olduğu koleksiyon: Salt
Daha az gösterDaha fazla bilgi
Atatürk Kültür Merkezi ön cephesi, 1977, Ait olduğu koleksiyon: Salt
Daha az gösterDaha fazla bilgi

Atatürk Kültür Merkezi giriş cephesi, fotoğraf: Reha Günay, 1979Salt

2005’de ekonomik ömrünü tamamlamış olduğu gerekçesiyle dönemin Kültür Bakanı Atilla Koç tarafından binanın yıkılması önerildi. Ancak sanat ve mimarlık platformlarının, sivil inisiyatiflerin yoğun tepkisi, ısrarlı gösteriler ve basının desteğiyle yeniden yapılan değerlendirmeler sonucunda Kasım 2007’de İstanbul 2 No'lu Koruma Kurulu, Atatürk Kültür Merkezi'ni 1. grup kültür varlığı olarak tescil etti ve böylece yıkım gerçekleşmedi. Kasım 2008’de Kültür ve Turizm Bakanlığı tarafından imzalanan protokolle Atatürk Kültür Merkezi'nin yenileme projesini hazırlamak üzere Tabanlıoğlu Mimarlık görevlendirildi. Tadilat, Kültür Sanat ve Turizm Emekçileri Sendikası’nın açtığı dava nedeniyle mahkeme kararıyla durduruldu. Restorasyonu yarım kalan bina Mart 2018’de yeniden yapılmak üzere yıkıldı. Şubat 2019’da temeli atılan yeni yapının açılışı 29 Ekim 2021’de yapıldı.

Hazırlayanlar: Hikaye

Metin: Aslı Can (2014)

*Küratörler: Pelin Derviş ve Gökhan Karakuş

Katkıda bulunanlar: Tüm medya
Bazı durumlarda öne çıkan hikaye bağımsız üçüncü taraflarca yaratılmış olabilir ve aşağıda listelenmiş olan içeriği sağlayan kurumların görüşlerini her zaman temsil etmeyebilirler.
Ana Sayfa
Keşfet
Oyna
Etrafımda
Favoriler