Wierszowany list Witolda Pileckiego do syna Andrzeja

Cóż to za chłopak – czy wszyscy wiecie? Co to wyglądał niby tak mile. Długi, a cienki i wiersze plecie Teraz się uwziął na biedne motyle Więc co o nim wiecie – jaki to chłopak? Kiedyś pisywał do mnie liściki. – Dziś wszystko lubi robić na opak Zamiast liścików – przekłada bziki. Niby świat kocha i wsze stworzenia, W gołębim sercu – gołąbki zmieszcza, To raptem znowu zmienia się w drania – Motylom życie odbiera – wiec gania. A potem jeszcze – udaje wieszcza Kiedyś chciałem go pisać nauczyć – Posłałem papier i kopert tyle… Próżno! W ogrodzie z procą mu kluczyć Okna wybijać i bić motyle. Potym chcąc zrobić rzeźbę – prosiłem Bądź tak uprzejmy – [przyślij mi gruszkę Wymiary dałem – by w dziecku miłem Obudzić zmysł. Gdzież tam: brał żuczka na muszkę. Posłałem mu piłkę – by śladem ojca Wyrobił oko i rękę wprawił. Co robił? – nie wiem! – może tam z kojca Kury wystraszał – gołąbkiem się bawił.