Jest to instrument nadmuchiwany ustnie. Czterogołosowy, z potrójną krótką piszczałką melodyczno-burdonową i długą burdonową zakończoną hiperbolicznym roztrąbem. Niegdyś grał solo (przez pasterzy, wędrownych muzyków), współcześnie wznowiony w ruchu folklorystycznym, czasami jako element podhalańskich kapel. Umiejętność wytwarzania oraz gdy na kozie zostały wpisane na Krajową Listę Niematerialnego Dziedzictwa Kulturowego.