Kişiye Özgü Balkon IV

Hera Büyüktaşçıyan’ın sanatsal üretimi hafıza, kimlik, mekân ve zamanla ilgili sorgulamalar aracılığıyla ‘görünmez’ olmanın anlamı üzerine düşündüğü yerleştirme, heykel ve desenleri kapsar. Çoğunlukla mekâna özgü ve içinde bulunduğu bağlamla yakından ilişkili yerleştirmelerden oluşan yapıtları bir hatırayı, imgeyi veya karanlıkta kalmış bir hikâyeyi görünür kılar. Hatırlamak ve unutmak, görünür olanla görünmez olan, bugün ve geçmiş gibi kavramlar arasındaki geçişliliği ve bu kavramlara ilişkin tanımlamaların kayganlığını araştırır. Kolektif ve kişisel hafızanın kentsel mekânlarla ilişkisine dikkat çeker.

"Kişiye Özgü Balkon" serisi, Hera Büyüktaşçıyan’ın 2012–2013 yılları arasında Münih’te Villa Waldberta’da katıldığı misafir sanatçı programı sırasında, balkonları kendi zihinsel yolculuğunda birer görme aracı olarak hayal etmesiyle ortaya çıkar. Hem evin hem de kamusal alanın parçası olan, insanın aynı anda hem içeride hem dışarıda bulunabildiği bir yer olması bakımından sanatçının ilgisini çeken balkon, kişiye şehri korunaklı bir mesafeden ve geniş bir açıyla görmeyi sağlarken, bir yandan da onu sokağın ve dışarıda olanın bakışına açar. İçerisi ve dışarısı arasındaki ilişkiyi zihinsel bir mekân olarak gördüğü belleğin unutma ve hatırlama arasındaki hareketiyle bağlar. Büyüktaşçıyan, "Kişiye Özgü Balkon" serisinde bir binayı oluşturan diğer tüm yapısal öğelerden soyutlanmış, hanenin dışına çıkarılmış hassas ancak kendi başına bağımsız ve hareketli balkonlar önerir. Balkonu, şehir ve özne, kamusal ve özel, görünen ve görülen gibi ikiliklerin arasında yer alan mimari bir unsur, bir geçiş mekânı olarak bağımsızlaştıran "Kişiye Özgü Balkon" serisi, izleyiciyi de bu tanımlamalar üzerine tekrar düşünmeye davet eder.