Carmelita

Obraz przedstawia portret kobiety w ujęciu do pasa. Kobieta spogląda ciemnymi oczami w stronę widza, na jej ustach błąka się nieśmiały uśmiech. W rękach trzyma robótkę na drutach. Twarz oraz dłonie kobiety ukazane są realistycznie. Są plastyczne, trójwymiarowe, starannie wycieniowane. Pozostała część postaci jest płaska. Suknia, w którą jest ubrana kobieta jest płaską brązową plamą, a jej zielone rękawy wypełnione są dekoracyjnym ornamentem. W tle za postacią ukazany jest w zielonych kolorach prosty pagórkowaty pejzaż z kilkoma pojedynczymi drzewami.
Obraz ten swą kompozycją wyraźnie nawiązuje do portretów renesansowych. Jednak autorka dzieła wyraźnie bawi się w nim formą mieszając realizm z abstrakcją. Twarz oraz dłoń postaci pomimo modelunku, pokrywa sieć drobnych, pointylistycznych białych plamek, widocznych dopiero z bliska, charakterystycznych dla tego typu portretów autorki.
Paleta kolorystyczna obrazu jest wąska i wyraźnie dopasowana. Dominują zielenie i ugry, do których jedyne dodatki stanowią brązy, szarości i niewielka ilość fioletu.
Podpis autorki znajduje się w prawym dolnym rogu obrazu.