Dzieci z jagnięciem

Drzeworyt pochodzi z teki “Szlembark”, inspirowanej góralską wsią położoną na Podhalu. Strudzeni życiem, spracowani mieszkańcy Szlembarku, ich codzienny związek ze zwierzętami, ziemią, naturą, należał do najważniejszych tematów, jakie w swojej graficznej i rysunkowej twórczości podejmował Kulisiewicz.
Przedstawieni kilkulatkowie to z pewnością pastuszkowie, a jagnię jest swego rodzaju atrybutem dzieci. Choć owieczka może być postrzegana jako uroczy motyw, dla przedstawionych tu dzieci zwierzę było znakiem brutalnego losu naznaczonego pracą ponad siły niemal od kołyski. Sylwetki dwojga dzieci wypełniają niemal całą kompozycję, górski pejzaż stanowi tło przedstawienia. Ukazany frontalnie chłopiec ma na sobie koszulę i podtrzymywane paskiem spodnie, na głowie nosi kapelusz. W rękach trzyma jagnię i przytula je do piersi. Dziewczynka nosi sukienkę, a każde z dzieci na głowę narzuconą ma płachtę, która wraz z ubraniami tworzy ostro łamane draperie. Wąskie, zdeformowane sylwetki mają nieproporcjonalnie szerokie głowy, dłonie są kościste.