Dukat krakowski Zygmunta I

W zbiorach Działu Numizmatycznego Zakładu Narodowego im. Ossolińskich znajduje się pierwszych dukat krakowski, które zaczęto wybijać od 1528 roku, za czasów Zygmunta I. Złote monety były zwieńczeniem szeregu reform monetarnych, które przeprowadzane były w latach 1526–1528. Reforma mennicza Zygmunta I wprowadzała w Polsce nowoczesny, multinominałowy system monetarny, w którym dukaty miały odgrywać bardzo ważną rolę. Polskie dukaty wybijane były według standardu dukata węgierskiego. Miały próbę 23,5 karata (979/1000), przy masie 3,560 g. Na rewersie znalazła się czteropolowa tarcza herbowa: kolejno z herbami: Królestwa Polskiego (Orzeł w koronie), Wielkiego Księstwa Litewskiego (Pogoń), Rusi (Lew w lewo), Prus Królewskich (Orzeł z mieczem nad głową). W środku, w tzw. „polu sercowym” znalazła się mała tarcza z herbem Habsburgów, należącym do Elżbiety Rakuszanki, matki króla Zygmunta Starego. Z obu stron tarczy znajdują się inicjały – C oraz N. Pierwszy z nich identyfikować należy z miastem Krakowem, gdzie wybito opisywany dukat. Drugi pochodzi od imienia Mikołaja Szydłowieckiego (Nicolaus), który w tym czasie pełnił funkcję wielkiego podskarbiego koronnego Na rewersie zamiast tradycyjnie stosowanego na monetach złotych napisu, znalazł się cytat z Księgi Psalmów: IVSTVS VT PALMA FLOREBIT (PS.91.13).