Maska pośmiertna Marszałka Józefa Piłsudskiego z brązu

Odlew z brązu. Twarz ujęta do linii włosów w partii czołowej, następnie skroni, uszu, karku. Szyja ścięta poniżej grdyki (w okolicach obojczyka). Silnie uwydatnione brwi oraz wąsy. Widoczne wycięcie na wąsach, które służyło w ostatnich chwilach życia do doprowadzenia rurki z płynami do ust Marszałka. Maska jest długa na 30 cm, szeroka na 20 cm oraz głęboka na 16 cm. Eksponat znajduje się w zbiorach Fundacji im. Marii i Jana Szczepkowskich.

Zwyczaj zdejmowania masek pośmiertnych ważnych postaci w sposób szczególny upowszechnił się w XIX wieku, choć sama tradycja wykonywania takich przedstawień ma swoje źródła w starożytnym Rzymie, wtedy woskowy odcisk twarzy cesarza (effigie) był wystawiany na widok publiczny.

Józef Piłsudski zmarł w Belwederze w niedzielę 12 maja 1935 r. o godzinie 20.45. Jan Szczepkowski został wezwany niemal natychmiast do Belwederu z Milanówka i pomimo grypy oraz wysokiej gorączki zdejmował maskę pośmiertną razem ze sztukatorem Stanisławem Jankowskim. W poniedziałek ok. godz. 2.40 twarz Marszałka ogolono, po czym prof. Jan Szczepkowski nałożył na nią masę gipsową. Po zdjęciu negatywowej formy maski (ok. godz. 3.30) zwłoki poddano sekcji, a następnie balsamowaniu, by móc je wystawić na widok publiczny. Profesor Szczepkowski wykonał kilkanaście (maksymalnie 17) pozytywowych odlewów twarzy Marszałka. Do dziś zachowało się ok. 5 oryginalnych egzemplarzy maski pośmiertnej Józefa Piłsudskiego. W 1935 r. wykonano również kilka odlewów mózgu Marszałka, który zgodnie z wolą zmarłego przekazano do badań naukowych Uniwersytetowi Stefana Batorego w Wilnie. W pierwszych dniach II wojny światowej zaginął mózg, wszystkie jego odlewy oraz oryginalne klisze zdjęć organu.