Pierwodruk "De Revolutionibus" Mikołaja Kopernika

Tytuł: "Nicolai Copernici Torinensis De Revolvtionibvs Orbium cœlestium, Libri VI…"
Pierwsze wydanie dzieła "O obrotach sfer niebieskich" Mikołaja Kopernika drukowane w Norymberdze w 1543 r. Książka była dziełem życia Kopernika, z wykształcenia prawnika i lekarza, z funkcji kanonika warmińskiego, z zamiłowania astronoma i matematyka. Kopernik, po studiach w Krakowie, Bolonii, Padwie i Ferrarze osiadł na stałe we Fromborku, gdzie poświęcił się pracy naukowej. Chcąc rozwiązać sprzeczność między arystotelesowską filozofią przyrody (dopuszczającą jedynie jednostajny ruch kołowy ciał niebieskich) a praktyką astronomiczną, ustalił podstawy teorii heliocentrycznej i nowożytnej astronomii. Zarys teorii heliocentrycznej opracował Kopernik w latach 1510-1512 w tekście "Commentariolus", który w formie kilku lub kilkunastu rękopiśmiennych egzemplarzy rozesłał wśród przyjaciół i znajomych uczonych. Podstawowy zrąb "De revolutionibus" powstał później, w latach 1522-1533, a ostatnia zanotowana przez niego obserwacja (zaćmienie Słońca) pochodzi z 1541 r.
Wydane w 1543 r. dzieło, wprowadzające nowy model Układu Słonecznego, w którym Ziemia krąży wokół Słońca, jest najważniejszą publikacją nauki nowożytnej, a zmiana przezeń dokonana, nazywana przewrotem kopernikańskim, miała konsekwencje nie tylko naukowe, lecz także polityczne czy religijne. Pierwodruk uchodzi za jeden z najbardziej poszukiwanych i najdroższych druków świata.