Pierwodruk "Selenografii" Jana Heweliusza

Tytuł: "Johannis Hevelii Selenographia Sive, Lunae Descriptio..."
Pierwsze wydanie przełomowego dzieła gdańskiego astronoma Jana Heweliusza (1611-1687 r.), twórcy nowożytnej nauki o Księżycu. Ten członek prestiżowego Royal Society w Londynie na początku lat 40. XVII w. założył na dachu swego domu w Gdańsku profesjonalne obserwatorium astronomiczne. To właśnie tam dokonywał on niezwykle szczegółowych jak na owe czasy badań powierzchni Księżyca, których efekty zostały opublikowane w 1647 r. w ramach omawianego tutaj dzieła. Znalazły się tu nie tylko opisy ziemskiego satelity, ale również opisy budowy i wykorzystywania przyrządów astronomicznych, czy też uwagi na temat ruchu planet, plam na Słońcu i księżyców Jowisza. Wydanie zostało zilustrowane miedziorytami oprócz szczegółowych map powierzchni Księżyca przedstawiającymi również schematy instrumentów badawczych doskonalonych przez autora. Precyzja i nowatorstwo Heweliusza sprawiło, że jego dzieło to aż do końca XVIII w. było jedną z podstawowych prac z zakresu selenografii. Do kanonu badań przeszły zawarte tutaj dyskusje autora nad spostrzeżeniami Galileusza, opis zjawiska libracji Księżyca, czy też funkcjonujące do dziś nazwy niektórych formacji srebrnego globu.