Voor eeuwig

Voorgesteld zijn een jongeman en zijn bruid. Hij zet zij naam in een boek (misschien wel de huwelijksakte) en zij houdt de bruiloftspijp vast. De titel geeft dit gebeuren weer: Voor Eeuwig. De man en vrouw zijn beide gekleed in een Fries kostuum dat ten tijde van het schilderen van deze gebeurtenis niet meer in de mode was. Zij draagt een zogenaamde lange flodder zoals vrouwen in Friesland die rond 1820 droegen. Het gebruik was, dat de bruidegom de pijp van zijn naaste familieleden kreeg op de bruiloftsdag. De bruid stopte de pijp, stak hem aan en gaf hem aan haar nieuwbakken echtgenoot. Dit gebaar gaf nog eens duidelijk de ondergeschikte rol van de vrouw aan. De pijp werd bewaard en misschien nog eens bij speciale gelegenheden gebruikt. Hij was broos en kwetsbaar, roken staat voor kortstondig genot en heeft als zodanig een erotische betekenis evenals de pijp zelf. Bruiloftspijpen waren vooral in de 19de eeuw in zwang. Christoffel Bisschop zal zich hiervan nauwelijks bewust zijn geweest. Voor hem hoorde de bruiloftspijp tot de folklore van de 19de eeuw zoals hij die ook op andere schilderijen weergaf. Christoffel Bisschop werkte nog aan het schilderij toen hij in 1904 stierf. Het is niet helemaal voltooid.