Karol Szymanowski poznał Stanisława Ignacego Witkiewicza w Zakopanem, w lecie 1904 roku. Znajomość ta szybko zamieniła się w długoletnią przyjaźń. W marcu i kwietniu roku 1905 wspólnie podróżowali po Włoszech; wielokrotnie spotykali się w Zakopanem. Komponowaną w latach 1903—1904 I Sonatę fortepianową c-moll op. 8 Szymanowski dedykował „Stanisławowi Ignacemu Witkiewiczowi”. Witkacy dedykował kompozytorowi skończony na wiosnę 1920 roku dramat "Nowe Wyzwolenie". W powieściach Witkacego "Pożegnanie jesieni", "Nienasycenie" i "Jedyne wyjście" muzyka i osoba Szymanowskiego zajmują ważne miejsce. Witkacy stworzył cztery portrety Szymanowskiego, które mu podarował.