Mektup

Doğrusu, size bir sitemim yok. Hep Osmanlı Bankası ile Hükümetin işbirliği yapması gerektiğini düşünmüşümdür. Hâlâ da aynı fikirdeyim. Ancak Mayıs 1926'da 10.000.000 liralık hazine tahvili konusunda yardımımıza koşmayı reddettiğiniz zaman bu işbirliği bakımından hayal kırıklığına uğradım. O sırada öne sürdüğünüz gerekçelere karşı çıkmadım. Fakat ben bir politikacıyım, bu nedenle de zaman zaman sıkıntılı günler geçiririm. Bunlar, hazine ve dolayısıyla da hükümetim için sıkıntılı günlerdi. Haklı ya da haksız olarak -meselenin sırf mali ve teknik yönlerini tartışmayacağım- bu meseleyi bizim için büyük ölçüde politik bir konu olan borçların tasfiyesi meselesine bağladınız. Bütün bunlardan, Osmanlı Bankası'na her koşul altında güvenemeyeceğim ve bankanın bizimle ilişkilerinde pekala "dış" endişelerin etkisi altında kalabileceği sonucunu çıkarttım. Bu, bankanın hakkı olabilir. Fakat ben, bir hükümetin başı olarak, sıkıntılı günlerde beni hüsrana uğratmayacak başka destek kaynakları aramam gerektiği sonucuna varmamazlık edemezdim.