De nernstlamp is geen gloeilamp zoals je ze tegenwoordig ziet, maar is ontwikkeld uit materialen die zijn gebruikt voor de productie van gasgloeikousjes. Walter Nernst ontdekte dat bij sommige metaaloxiden de elektrische weerstand bij gloeitemperatuur afneemt en deze dus door elektrische stroom verhit kunnen worden. De lamp heeft een ingewikkelde constructie. Zo is de behuizing een klein relais, een soort schakelaar, die na het voorgloeien voor het omschakelen zorgt en daarnaast de ijzer-waterstoflamp om de lampstroom stabiliseert. Na 1910 is deze lamp alleen nog gefabriceerd voor speciale toepassingen zoals verlichting voor microscopie.