Kâğıttan Şiir

Jae-Eun Choi’nin heykel, yerleştirme, fotoğraf ve video gibi farklı mecraları kapsayan soyut ve kavramsal yapıtları, hayatın devinimine işaret eden büyüme ve yok oluş süreçleriyle ilgilenir. Doğayla kendine özgü bir ilişki kurma tarzı öneren bu eserler, ağaçlar, kâğıtlar, çiçekler, bahçeler ve çeşitli manzaralar aracılığıyla zamansallık ve sonluluk gibi meselelerle uğraşır. 1984–1987 yılları arasında Sogetsu Okulu’nda İkebana ustası Hiroshi Teshigahara’nın öğrencisi ve asistanı olan Choi, yaşam döngüsünü kutsayan Japon çiçek düzenleme sanatı İkebana’nın yalnızca pratiği değil sembolik anlamları ve felsefesi üzerine de çalışır. Aynı dönemde Joseph Beuys ve Nam June Paik ile karşılaşarak Fluxus ve Minimalizm ile tanışması, Choi’ye İkebana’nın heykelsi niteliklerini yeniden yorumlayarak çalışmalarını genişletme konusunda ilham verir.

"Kâğıttan Şiir", Jae-Eun Choi’nin 2010–2016 yılları arasında ürettiği aynı isimli bir seriye aittir. Sanatçı bu seride, zaman ve değişim kavramlarının yanı sıra doğal bir varlığın hafızasına dair sorulara incelikle gönderme yapar. Berlin’deki dairesinin dışına atılmış hâlde bulduğu çok sayıda eski kitabın boş sayfalarını çıkarır ve onlardan bu serideki kolajları üretir. 19. ve 20. yüzyıldan kalma bu kâğıtlar, ışığa maruz kalarak yıpranmış ve zamanla kenarları ağarmıştır. Bu ağarmanın yarattığı “çerçeve” içinde bir araya gelen sayfaların hassas geçişleri, üst üste yığılmış zaman katmanlarını andırır. Sanatçı kolajın hemen yanına “Ben bir ağaçken bir gölge bıraktım arkamda” cümlesini ekleyerek, doğal bir varlık olan ağacın zamanının kitap sayfaları aracılığıyla insanın bilgeliği ve hafızasının zamanına nasıl dönüştüğüne şiirsel bir vurgu yapar. Jae-Eun Choi’nin buluntu kâğıtlarla yaptığı bu yalın düzenleme, artık orada olmayan bir ağacın ardında bıraktığı gölgeyi geri çağırırken, izleyiciyi zaman ve uzam üzerine yeniden düşünmeye davet eder.