Czasopismo "Głos Polski" wydawane przez byłych więźniów obozu koncentracyjnego w Dachau

"Głos Polski" to nieregularne czasopismo, wydawane techniką powielaczową przez Komitet Polski w Dachau, złożony z byłych więźniów obozu koncentracyjnego.
Jest to pismo-dokument wydane zaledwie sześć razy, w którym stale obecnych było kilka wątków tematycznych. Na pierwszy plan wysuwa się radość przetrwania obozowej gehenny i doczekania wyzwolenia przez żołnierzy amerykańskiej, łącząca się z pamięcią o współwięźniach, liczonych w tysiącach, którzy tej chwili nie doczekali. W pierwszym numerze zamieszczono również okolicznościowe wspomnienie konstytucji 3 Maja w połączeniu z deklaracją wierności Polsce niepodległej. Kolejny wątek to obrazy otchłani obozowego terroru wraz z przekonaniem o sprawiedliwej, nieuchronnej karze jaka spotka oprawców. Wątek trzeci stanowiły doniesienia agencyjne oraz sprawy polskie, w tym o aresztowaniu przywódców polskiego państwa podziemnego, o przemieszczeniach ludności, jak również o postępującej sowietyzacji kraju i nadziejach wiązanych z zachodnimi sojusznikami Polski.
W zbiorach bibliotecznych pismo jest wielką rzadkością. Egzemplarz ossoliński, kompletny, posiada oprawę introligatorską pokrytą płótnem więziennego pasiaka z naklejonymi symbolami obozowymi. Jako kontynuacja w 1945 wychodziło „Słowo Polskie” wydawane przez Komitet Polski w Dachau, a następnie „Słowo Katolickie” 1947-1959.