Pułaski pod Częstochową (Epizod z czasów Konfederacji Barskiej)

Bohaterem obrazu jest Kazimierz Pułaski, czołowy dowódca i marszałek konfederacji barskiej. Ukazana scena odwołuje się do jednego z najbardziej osławionych epizodów, najbardziej heroicznych czynów z czasów wojny partyzanckiej, konfederaci prowadzili od 1768 r.
Bohaterem obrazu jest Kazimierz Pułaski, czołowy dowódca i marszałek konfederacji barskiej. Ukazana scena odwołuje się do jednego z najbardziej osławionych heroicznych czynów z czasów wojny partyzanckiej, jaką konfederaci prowadzili od 1768 roku. Przedstawia ona triumf Kazimierza Pułaskiego i jego powstańczego oddziału pod Jasną Górą – jednym z ważniejszych symboli Polski i duchową stolicą milionów Polaków. Tam w 1771 roku udało się Pułaskiemu rozgromić i zmusić do odwrotu znakomicie uzbrojone i przeważające liczebnie wojska rosyjskie pod wodzą gen. Iwana Drewicza. Echa tej heroicznej i zakończonej sukcesem wojsk konfederackich obrony jasnogórskiego klasztoru przekroczyły granice Rzeczypospolitej. O dokonaniach Pułaskiego rozpisywały się gazety wydawane w całej Europie Zachodniej. Jan Jakub Rousseau pełen nadziei pisał nawet po tym zwycięstwie: „Konfederacja ocali konającą Ojczyznę Polaków!”. Bohaterska obrona twierdzy przeszła do legendy, czyniąc Kazimierza Pułaskiego bohaterem walk o wolność narodu polskiego i ugruntowując po raz kolejny status Jasnej Góry jako symbolu oporu i walki o wolność narodową i religijną Polaków.