Święty Łukasz malujący Marię

Legenda głosi, że święty Łukasz Ewangelista stworzył cudowny obraz Marii. Dlatego został patronem malarzy, a jego wizerunki zdobiły ich kaplice cechowe. Relief Jakoba Beinharta był zapewne centralną częścią nastawy ołtarzowej w kaplicy cechu malarzy, w kościele Marii Magdaleny we Wrocławiu. Kompozycja z tkającą Matką Boską i bawiącym się Dzieciątkiem nawiązuje do ryciny Wita Stosza Święta Rodzina. W żadnych innych przedstawieniach tematu Łukasza malującego Marię nie pojawia się motyw tkania tuniki.

Wzmiankę o szacie Jezusa odnajdujemy w Ewangelii według Świętego Jana: Żołnierze tedy, gdy go ukrzyżowali, wzięli szaty jego i suknią. A była suknia nie szyta, od wierzchu całodziana. Mówili tedy jeden do drugiego, Nie krajmy jéj, ale rzućmy o nię losy, czyja ma być, iżby się Pismo wypełniło, mówiące: Podzielili sobie szaty moje, a o suknią moję rzucili los.

W średniowieczu powstało wiele legend związanych z relikwią tuniki. Według nich rosła ona w cudowny sposób wraz z Chrystusem. W reliefie malowany przez Łukasza obraz zestawiony jest z tkaną tuniką. Dzięki temu wykonywanie cudownego obrazu porównane zostało do wytwarzania cudownej relikwii. Tym samym artyści utożsamiali się ze świętym Łukaszem jako twórcą wizerunków kultowych o randze nieomal świętych relikwii.

Relief ze świętym Łukaszem jest dziełem wyjątkowym również ze względu na wykończenie – twórca bowiem zrezygnował z wielobarwności na rzecz koloru samego drewna. Jest to jedyna taka rzeźba z terenu Śląska. Wykończone w taki sposób nastawy ołtarzowe tworzone były od lat dziewięćdziesiątych piętnastego wieku głównie na terenie południowych Niemiec, w Szwabii i Frankonii. Brak polichromii pokazuje kunszt artysty polegający na umiejętności zastąpienia koloru efektami rzeźbiarskimi.