Solniczka w kształcie czarki

Precyzyjne określenie autorstwa, czasu i miejsca powstania tego dzieła jest możliwe dzięki znakowaniu, które w przeszłości miało poświadczać występowanie cennego kruszcu, a współcześnie jest źródłem informacji o dziejach obiektu; jego interpretacja wymaga jednak często detektywistycznego śledztwa. Cecha imienna z inicjałami mistrza „JBC” wybita jest we wnętrzu czarki, a obok niej widoczne są jeszcze dwa znaki: 1) ze splecionymi inicjałami „HC”, probierza Henry’ego Clavela, wybijany w trakcie pracy nad wyrobem; 2) stylizowana litera pod koroną – znak urzędu probierczego w Paryżu za okres od 12 lipca 1786 do 11 lipca 1787 roku. Ponadto na krawędzi podstawy znajduje się jeszcze znak stylizowanej głowy ptaka, wybijany w latach 1786–1789. Przykładał go urząd dzierżawcy królewskiego już po ukończeniu dzieła, po uiszczeniu stosownych opłat, wydając pozwolenie na sprzedaż. Piąty znak to tak zwana cecha kontrybucyjna, austriacka, wybijana w Wiedniu w latach 1806–1807. Wzbogaca ona informacje o dziejach solniczki, bowiem świadczy o jej wędrówce na tereny krajów habsburskich już w kilkanaście lat po powstaniu.