20. yüzyılın en etkili besteci, müzisyen ve yazarlarından John Cage, atonal müziğin ve müzikte serializm akımının öncüsüdür. Müziğin sesle kurduğu temel ilişkiye, oluşum süreçlerine ve tesadüfleri davet eden beste yapma ve icra etme yollarına dikkat çeken Cage, sadece müziği değil, 1950 ve 1960’ların avangart sanatının her alanını etkilemiştir.
John Cage’in 1974’te bestelediği "Beste (Thoreau’nun 40 Deseni) ve 23 Partisyon" isimli eserinin nota gösterimini yeniden üreten bir desen olan "Partisyonsuz Beste (Thoreau’nun 40 Deseni): On İki Haiku" da Thoreau’nun yapıtlarından ilham alır. Cage bu çalışmasında, klasik müzik nota yazımını Japon haikularının biçimsel kurallarına göre yeniden düzenler. "Partisyonsuz Beste", John Cage’in müziğin, müzik yazısının, notasyonun görsel olanaklarını keşfe çıktığı yapıtlarının ilk örneklerinden olması bakımından öne çıkar.