Obraz przedstawia niewielki portret św. Jana Ewangelisty. Święty ukazany został w popiersiu jako młodzieniec o długich brązowych włosach i natchnionej twarzy. Oczy zwrócone ma w górę, prawą dłoń trzyma na piersi. W lewej ręce trzyma złoty kielich, z którego wyłania się wąż. Postać ubrana jest w zieloną szatę oraz czerwony płaszcz. Kompozycja obrazu jest otwarta, postać nie mieści się w kadrze. Niewielkie ilości tła wokół figury są jednolitego brązowego koloru.
Przedstawiony młodzieniec to święty Jan Ewangelista. Jako najmłodszy z uczniów Chrystusa w ikonografii ukazywany był zazwyczaj jako młody człowiek bez brody. Jednym atrybutów, z którym bywa przedstawiany, jest kielich z wężem, który nawiązuje do „Złotej legendy”. Według niej św. Jan, aby przekonać niewierzących, że Bóg naprawdę mu towarzyszy, miał wypić cały kielich trucizny, aby sprawdzić czy Bóg go ocali. Tak też się stało, a kielich z wężem – symbolem trucizny przezwyciężonej przez Boga – stał się symbolem tej postaci.
Obraz namalowany jest realistycznie. Dominują na nim kolory brązowe, ugry, beże, czerwień i zieleń. Światłocień na postaci został mocno skontrastowany.
Obraz nie posiada sygnatury.