Artysta, od 1602 r. mistrz gildii św. Łukasza w Antwerpii, był jednym z pierwszych przedstawicieli nowego gatunku – martwej natury typu „zastawiony stół”. Jego kompozycje miały charakter moralizatorski. Ukazane na obrazie ostrygi i wino – uważane za afrodyzjaki – to symbole rozpusty, przypominające o marności tego świata i przemijaniu.