The lost room

Foto: Rahi Rezvani

Choreograaf: Franck Cartier in co-creation with the dancers

Herinneringen zijn vaak geen exacte weergave van het verleden, maar worden door mentale processen vervormd of onjuist teruggehaald. We denken iets correct te hebben onthouden, maar dan blijkt dat we een verhaal hebben gecreëerd op basis van het heden of de toekomst. Franck Chartiers werk 'The lost room' laat zien hoe gebeurtenissen uit het heden en de toekomst van invloed kunnen zijn op het verleden, ons geheugen en ons vermogen om te herinneren. Het stuk volgt Gabriela Carrizo’s ‘The missing door’ op, alleen bevinden we ons dit keer op een schip op zee waar vrijheid en gevangenschap hand in hand gaan. In een labyrint van kamers en gangen vertelt het stuk meerdere verhalen tegelijk. Personages bestaan in elke tijd en elke plaats en zijn tegelijkertijd tijdloos, oneindig en grenzeloos. Zo bespiegelt ‘The lost room’ een melancholische nostalgie naar de toekomst.
Voor dit werk ontving Chartier de Zwaan voor ‘meest indrukwekkende dansproductie 2016’.