Het ravijn (Les Peiroulets)

Krachtiger
Van Gogh maakt lange wandeltochten in de omgeving van de inrichting om de natuur in zich op te nemen. In oktober trekt hij voor het eerst de bergketen Les Alpilles in. Volgens hem schuilt in de rotspartijen een ‘prachtige melancholie’. Hij probeert een ‘krachtiger tekening’ toe te passen om de geest van deze plek overtuigend weer te kunnen geven.

Ingehouden hartstocht
Met korte toetsen schildert hij in een veelheid van kleuren de rotsen, en de beek ‘wit en schuimend als zeepsop’. Op veel plaatsen laat hij het doek onbeschilderd: ‘Dat geeft sfeer en je gebruikt minder verf.’ Hij laat Theo weten dat het werk ‘ingehouden hartstocht’ laat zien, maar zijn broer vindt het te gestileerd en te vergezocht.

Komachtige vormen
De naam ‘Les Peiroulets’ is afgeleid van de komachtige vormen die de stenen op deze plek door eeuwenlange uitslijting door het bergwater hebben gekregen. De bewoners van de streek noemden ze ‘peirou’ of ‘peyrols’, wat zoveel betekent als ‘ketels’. In 1891 wordt aan de zuidkant van het ravijn een stuwdam aangelegd, die het karakter van de plek voorgoed verandert.