Spodnie

Zarówno słowa, jak i ubrania w twórczości Jadwigi Sawickiej są fasadą, której banał i fałsz ujawnia artystka. Uważa ona ubrania za narzędzie utrwalania unifikującej normy społecznej, dobrowolnie zakładaną maskę, która w zamiarze ma idealizować wizerunek człowieka, ukrywać jego cielesną niedoskonałość, a także tuszować emocje, lęki, pragnienia i frustracje. Nieco niechlujne, wiszące bezwładnie na neutralnym tle części garderoby pojawiają się zarówno na jej obrazach olejnych, jak i na fotografiach. Sawicka tworzy także ich modele z plasteliny. Zdaniem autorki ubrania, podobnie jak słowa znajdują się na styku sfery prywatnej i publicznej, a wyrwane z kontekstu tracą zdolność przekazywania informacji.

Jadwiga Sawicka (ur. 1959) – tworzy obrazy, fotografie, obiekty, instalacje tekstowe oraz poezję. Absolwentka Wydziału Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie (dyplom w pracowni Jerzego Nowosielskiego w 1984 roku). Twórczość Jadwigi Sawickiej określana jest często mianem „malarstwa pisanego”, ponieważ artystka wykorzystuje w niej frazy i tytuły z gazet, reklam czy internetu.
Jej prace znajdują się m.in. w zbiorach Bunkra Sztuki, Muzeum Narodowego w Krakowie, MOCAK-u, Muzeum Narodowego w Warszawie, Zachęty w Warszawie, Muzeum Współczesnego we Wrocławiu i Arsenału w Białymstoku.