Foto: Rahi Rezvani
Choreograaf: Marco Goecke
“Centraal in deze creatie van Goecke staat het concept van dans als kunst, dat ook een ‘stem’ achter de beweging hoorbaar maakt, en de wens om die stem van de creatie met meerdere stemmen te versterken. Naast de muzikale stemmen van de orkestwerken door Tsjechische componist Pavel Haas en de Finse componist Pehr Hendrik Nordrgen, heeft Goecke opnieuw de uitzonderlijke stem van Antony and the Johnsons onderdeel van zijn kunst gemaakt, en verklaart: “Ik vind het dramatisch en groot, maar tegelijkertijd ook beschouwend en intiem, in haar stem ligt een kwelling die naar binnen wijst. Voor mij betekent de dans absoluut niets als het niet constant naar binnen verwijst.” Behalve de taal van de beweging laat Goecke zijn dansers ook herhaaldelijk hun akoestische stem gebruiken om hen minder abstract en menselijk te laten lijken: gekrijs, gebrul, gevloek, wat obsessief lijkt, soms gefluisterde woorden die zichzelf herhalen, maar voor Goecke het leven volledig weerspiegelen: “Al het leven en liefde is een Dank u, hallo en tot ziens”, vult Goecke aan, terwijl hij een wandeling maakt met zijn demon. – Nadja Kadel