Wilczyce (Pole koniczyny)

W roku 1892 Władysław Podkowiński (1856-1895) poznał Feliksa Jasieńskiego (1861-1929), który zaprosił go do spędzenia wakacji w okolicach Sandomierza, w Sobótce pod Opatowem i w pobliskich Bidzinach, w majątkach należących do rodziny kolekcjonera. Artysta stworzył tam wiele pejzaży, w których ukazał nowy dla siebie sposób postrzegania natury. "Wilczyce – pole koniczyny" to rozległy widok, którego kompozycja opiera się na horyzontalnym zestawianiu kolejnych planów. Wyznaczają je barwne pasma pól, lasu, ocienionych zabudowań wsi oraz nieba. Koloryt kompozycji utrzymany jest w chłodnej kolorystyce. Dominantę kolorystyczną stanowi klin różu, oddzielający plamy zieleni i błękitu. Prostota formy, odrzucenie szczegółów nadaje obrazowi charakter syntetyczny, niemal abstrakcyjny.