Stanek był w latach 50.–80. XX w. jednym z najciekawszych i najwyrazistszych twórców śląskiej i polskiej neoawangardy, zdobywającym uznanie nie tylko w kraju, ale i za granicą.
Był profesorem Fakultetu Sztuki Polskiego Uniwersytetu Na Obczyźnie, członkiem rzymskiej Accademia Internazionale d’Arte Moderna, Accademia Italia delle Arti e dell Lavoro, IAA AIAP UNESCO, a także laureatem licznych prestiżowych nagród. Otrzymał m.in. srebrny medal i tytuł Artifex Doctus IPKART za całokształt twórczości (1978), złoty medal Międzynarodowego Konkursu Malarstwa Italia 2000 (1979), złoty medal Il Trofeo Internazionale Medusa Aurea (1980) oraz Złotą Odznakę ZPAP (1996).