„Wystawa popularna”, fotografia spreparowana przez Tadeusza Kantora

„Wystawa Popularna” była próbą nowego zdefiniowania przedmiotu, jego funkcji i możliwości kreacyjnych. W Galerii Krzysztofory przedmioty należące do „marginesu” twórczości artysty eksponowane były na sznurach do suszenia bielizny, w pudłach, w kufrach, w pozornym bałaganie. Celem wystawy była degradacja dzieła sztuki jako wyodrębnionego, zamkniętego w swojej strukturze pojęcia. Wszystko po to, aby pojęcie to poszerzyć, a dzięki temu dotrzeć na nowo do przedmiotu – by go „odzyskać”. Równocześnie „Wystawa Popularna” była próbą zmiany konwenansów i powszechnie przyjętych zwyczajów wystawienniczych, odwoływała się do percepcji widza. „Brak »obrazów« – pisał Kantor w manifeście – zmienia percepcję widza z analitycznej i kontemplacyjnej w płynną i aktywną nieomal współobecność w owym polu żywej rzeczywistości.”