„W małym dworku”

Przestrzeń gry w krakowskim spektaklu sprowadzona została do trzech głównych obiektów: szafy, wózka na śmieci i „maszyny pogrzebowej”. W szafie przebywały cztery postaci: Dyapanazy Nibek, zdradzany przez Anastazję mąż, dwóch jego rywali – rzeczywisty kochanek Anastazji, ekonom Ignacy Kozdroń, i żyjący w sferze marzeń o erotycznych podbojach poeta Jęzor Pasiukowski – oraz guwernantka Aneta, która miała zaopiekować się córeczkami Anastazji i Dyapanazego po śmierci ich matki. W wózku na śmieci, wypożyczonym z Miejskiego Przedsiębiorstwa Oczyszczania, znajdowały się Sieroty – Zosia i Amelka, które przywoływały ducha Matki i złośliwie komentowały przebieg zdarzeń. „Maszyna pogrzebowa”, będąca w rzeczywistości starym kufrem postawionym na podeście (budzącym skojarzenia z katafalkiem), była obiektem ściśle związanym z postacią Matki. Postacią łączącą te trzy, w dużej mierze niezależne od siebie, obszary akcji scenicznej był Maszejko, który jako lokaj i grabarz spełniał dodatkowo „wiele innych funkcji” i nie rozstawał się ze swoim cylindrem i podziurawionym – w konwencji informel – czarnym parasolem.