Tadeusz Różewicz: „Kartoteka”. Autograf dramatu, redakcja brulionowa

Tadeusz Różewicz to znany i ceniony polski pisarz tworzący po II wojnie światowej w kraju. Wielokrotnie tłumaczony na języki obce (m. in. na niemiecki, angielski, francuski, hindi), doskonale poruszał się w poezji, prozie poetyckiej czy w dramacie. "Kartoteka" to jego dramatopisarski debiut. Utwór posiada cechy teatru absurdu, w którym elementy realistyczne przeplatają się z surrealistycznymi. Główny bohater ma wiele imion, przez większość czasu leży w swoim łóżku, a przez jego pokój przewijają się kolejne postacie. Zmarli występują tu jako żywi, którzy przypominają Bohaterowi o przeszłości.
Autor mierzy się w tym utworze z tematyką II wojny światowej, polskich oddziałów partyzanckich oraz z własnym doświadczeniem. Problematyka utworu obraca się zatem wokół kwestii tożsamości po doświadczeniu traumy wojennej oraz oceny historii.
"Kartoteka" to jeden z najważniejszych utworów dramatycznych w polskiej literaturze XX wieku. Sztuka została opublikowana w wersji ocenzurowanej na łamach czaspisma „Dialog” w 1960. Pełną wersję wydano dopiero w 1972 w tomie "Sztuki teatralne". Dramat był i nadal jest często wystawiany w Polsce, a zagraniczna premiera odbyła się 13 stycznia 1961 roku w Nowym Jorku w Unicorn Theater. Na rękopis "Kartoteki" składa się trzydziestoczterokartkowy notes sklejony wzdłuż górnej krawędzi oraz szesnaście luźnych stron. Rękopis charakteryzuje się licznymi skreśleniami i poprawkami ręką autora. Jest to wersja brulionowa (brudnopis) sztuki.