रागसमय आणि कालातीत राग - सूर्यास्तानंतरचे राग

तिन्हीसांजेला गायल्या जाणाऱ्या रागापासून आपण सुरवात करणार आहोत. संध्याकाळचं केशरी आकाश झपाट्याने आपले रंग बदलत जातं, आधी गडद लाल, मग जांभळा आणि शेवटी काळा. अनेक गोष्टी गमावून बसल्याचा आणि रिक्तपणाच्या सर्व आठवणी दाटून येतात. हा काळ अस्वस्थ करणारा असतो, कारण आपल्या व्यक्त न होणाऱ्या, नाजूक बाजूला तो साद घालतो.

माणसाच्या लक्षात ठेवण्याच्या क्षमतेइतकीच त्याची विसरून जाण्याची क्षमता मोठी आहे. अस्वस्थ करणाऱ्या तिन्हीसांजेनंतर दिव्यांच्या प्रकाशात उजळून निघालेल्या संध्याकाळमध्ये आपण सहज प्रवेश करतो. हा अंधारामध्ये दिव्यांचा उत्सव आपल्यापर्यंत 'राग हमीर'च्या माध्यमातून येतो. 

जसा जसा चंद्र उगवतो, तसं तसं मनही खुलत जातं. जयजयवंती हा असाच उत्साह वाढवणारा आणि लोभस राग आहे, आणि गडद होत जाणाऱ्या रात्रीइतकाच तो चिंतनशीलही आहे. 

रात्रीच्या रागांचं वैभव अतुलनीय आहे. बागेश्री हा असाच रात्रीचा एक राग जो आपल्यावर मोहिनी घालतो. 

रात्र आणि पहाटेला जोडणारा दुवा म्हणजे राग परज. दिवसाची सुरवात झाली आहे, यावर आपला विश्वास बसावा इतका हुबेहूब आभास हा उभा करतो. 

दिवस आणि रात्रीचं हे अखंड चक्र सुरूच राहतं. नवीन आशा आणि आव्हानांना सामोरे जाण्याची नवी उर्मी घेऊन आपण नवीन दिवसाला सामोरे जातो.