Państwo Chopinowie

Rodzice Fryderyka poznali się w Żelazowej Woli – wsi leżącej na Mazowszu, w której ojciec kompozytora uczył języka francuskiego, a matka była ochmistrzynią w dworze hrabiów Skarbków.

2 czerwca 1806 roku Justyna Tekla Krzyżanowska poślubiła Mikołaja Chopina w niewielkim wiejskim kościele w Brochowie.

Matka Fryderyka, Justyna Tekla pochodziła z niezamożnej szlacheckiej rodziny Krzyżanowskich. Urodziła się w Izbicy Kujawskiej, jednak prędko przeniosła się do hrabiny Ludwiki Skarbkowej, której pomagała prowadził dwór w Żelazowej Woli.

Ojciec Fryderyka, Mikołaj Chopin, pochodził z Lotaryngii. Był synem kołodzieja, ale prędko zwrócił na siebie uwagę zarządcy majątku, który zabrał szesnastoletniego chłopaka do Polski. Tam znalazł zatrudnienie najpierw w fabryce, później jako urzędnik, a wreszcie – nauczyciel języka francuskiego.

15 sierpnia 1835 roku rodzice kompozytora zobaczyli się z nim po raz pierwszy od jego wyjazdu z Polski. Ponieważ Fryderyk nie mógł wrócić do kraju, do spotkania doszło w Karlsbadzie. Nie wiemy, czy zdawali sobie wówczas sprawę, że będzie to ich ostatnie spotkanie.

Przyszły kompozytor miał starszą siostrę – Ludwikę. Już jako młoda dziewczyna komponowała pierwsze mazurki, niestety żaden z nich się nie zachował. Później zajęła się działalnością literacką – wydała kilka książek.

22 listopada 1832 roku Ludwika poślubiła prawnika Józefa Kalasantego Jędrzejewicza. Para doczekała się czwórki dzieci.

Z Ludwiką łączyła Fryderyka szczególna więź. Do końca życia wymieniali czułą korespondencję, a kiedy kompozytor zachorował, ukochana siostra przyjechała do Paryża, żeby towarzyszyć bratu w ostatnich dniach życia.

Po Ludwice i Fryderyku państwo Chopinowie doczekali się jeszcze dwóch córek. Izabela – podobnie jak reszta rodzeństwa – otrzymała staranne wykształcenie. W roku 1834 poślubiła w kościele świętego Krzyża profesora matematyki Feliksa Antoniego Barcińskiego.

Najmłodsza z rodzeństwa była Emilia Chopin. Doceniano jej zdolności teatralne i literackie, niestety, umarła mając zaledwie piętnaście lat.

Z zachowanych do dzisiaj relacji świadków, dokumentów i pamiątek, rysuje się obraz Chopins jako szczęśliwej i kochającej się rodziny. Nic dziwnego, że na emigracji kompozytor tęksnił za pełnym ciepła rodzinnym domem.

Kiedy Fryderyk był kilkumiesięcznym dzieckiem, jego ojciec otrzymał posadę nauczyciela w Liceum Warszawskim, w związku z czym cała rodzina opuściła Żelazową Wolę i przeniosła się do miasta. Z Warszawą państwo Chopinowie związali się na kolejne dekady.