Steve biko: Die geregtelike doodsondersoek

Op 14 September 1977 het Suid-Afrika se minister van justisie, Jimmy Kruger, die heersende Nasionale Party se kongres toegespreek waarin hy enige polisiebetrokkenheid by Biko se dood ontken het en gesê het dat Biko dood is as gevolg van 'n hongerstaking. Vriende soos Donald Woods en Biko se familie het saamgewerk om te verseker dat die waarheid oor Steve se dood blootgelê sou word. Kort na Biko se dood, op 14 November 1977, is 'n roetineondersoek oor die onnatuurlike dood in die ou sinagoge in Pretoria gehou, waar Sydney Kentridge die Biko-familie se regsverteenwoordiger gedurende die 13-dae-doodsondersoek was. Die postmortem het vyf ernstige beserings en kneusings aan die brein, kopvel, lip en ribbes aangedui, hoewel landdros Prins die kant van die regime gekies het. Hy het 'n drieminuut-uitspraak gegee wat daarna 'n wêreldwye verdoemenis van die apartheid-regering tot gevolg gehad het. Die uitspraak het gesê dat "niemand blameer kon word nie".  

Die dood van Steve Biko is gevolg deur bevorderings vir die lede van Port Elizabeth se sekuriteitstak asook ander persone wat betrokke was by sy saak. Craig Williamson is bevorder tot die rang van majoor. Na sy dekmantel in 1980 gelig is, het hy na Suid-Afrika teruggekeer en 'n adjunk geword in die buitelandse afdeling van die Suid-Afrikaanse veiligheidspolisie, onder die leiding van Piet "Biko" Goosen. Williamson is later tot die Presidentsraad aangestel. 

Biko het amptelik die 46ste slagoffer van marteling en dood onder die Staatsveiligheidswette geword. Sy dood het gehelp om die brutaliteit van die Suid-Afrikaanse veiligheidswette en die algemene lot van Suid-Afrikaners onder die aandag van die internasionale gemeenskap te bring. Dit het direk gelei tot die besluit deur Westerse lande om die VN-Veiligheidsraad se stem vir 'n verpligte verbod op wapenverkope aan Suid-Afrika (Resolusie 418 van 4 November 1977) te steun.  

"Die amnestieverhore het aan die lig gebring dat die moeilikheid begin het, nie omdat Biko gekonfronteer is deur beëdigde verklarings wat hom geïmpliseer het nie of omdat hy skuld aan enige oortreding beken het nie, maar omdat hy daarop aangedring het om op 'n stoel sit"

- George Bizos

"You are either alive and proud or you are dead, and when you are dead, you can't care anyway. And your method of death can itself be a politicizing thing. So you die in the riots. For a hell of a lot of them, in fact, there's really nothing to lose - almost literally, given the kind of situations that they come from. So if you can overcome the personal fear for death, which is a highly irrational thing, you know, then you're on the way."

- Biko , uittreksel uit die essay "On Death" , I Write What I Like

Op 19 Oktober 1977, 'n dag wat later bekend sou staan as Swart Woensdag, het die apartheidregime 18 organisasies verban wat bande met die swart bewussynsbeweging gehad het, onder andere verpleegverenigings, onderwysgroepe en gemeenskapsorganisasies, wat die omvang en invloed van die beweging aangedui het. Daarmee is belangrike leiers van die BPC en SASO ook op dieselfde dag gearresteer en in die tronk gegooi. Die media het ook deurgeloop, en The World en Weekend World is beveel om hul publikasies te staak.

"Ek dink Steve het verwag om te sterf in die hande van die veiligheidspolisie. Ek dink almal van ons het dit verwag. Steve was bereid om sy lewe op te offer vir die swart saak."

- Ntsiki Biko, weduwee van Steve Biko