Dawny zamek w Puławach

Litografia Matuszkiewicza wchodzi w skład „Albumu Puław”, serii będącej kontynuacją „Albumu Lubelskie”, wydawanego w latach 1857–1859 w cenionym warszawskim Zakładzie Litograficznym Adolfa Pecqa i S-ki. Widok pałacu puławskiego z okresu po przebudowie przeprowadzanej od 1796 roku przez Chrystiana Piotra Aignera. Budowla w latach 1731–1831 była czasową, a następnie stałą rezydencją książąt Czartoryskich. W latach 1731–1736 dawny, zniszczony pałac odbudowano na polecenie Marii Zofii z Sieniawskich i jej małżonka, Augusta Aleksandra Czartoryskiego. Autorem projektu nowej rezydencji w stylu rokokowym był saski architekt Jan Zygmunt Deybel, który ją rozbudował (między innymi oficyny i galerie łączące je z pałacem). Od 1785 roku pałac stał się główną siedzibą Adama Kazimierza i Izabeli Czartoryskich, którzy stworzyli tu ośrodek polskiego życia kulturalnego. W ich czasach Puławy były jedną z piękniejszych rezydencji w Polsce. Do jej upiększenia Czartoryscy zaangażowali Aignera, urodzonego w Puławach wybitnego architekta klasycyzmu polskiego, który między innymi rozbudował pawilony frontowe pałacu i przebudował wnętrza, nadając im wystrój klasycystyczny.