Wycinanka „leluja”

Leluja to forma tradycyjnej polskiej sztuki ludowej. Zazwyczaj przedstawia ona symetryczny wzór przypominający drzewo z rozgałęziającymi się motywami przypominającymi kwiaty, liście lub kształty geometryczne. Wycinane z jednego kawałka kolorowego papieru, te skomplikowane wzory często mają żywe odcienie, takie jak czerwony, zielony i niebieski, symbolizujące życie, witalność i połączenie z naturą. Sama nazwa „leluja” jest powiązana ze słowem „lilia”, co wskazuje na kwiatową inspirację stojącą za tym motywem.

Leluje są formą wycinankarstwa, gdzie artysta skrupulatnie składa i tnie papier, tworząc złożone, lustrzane wzory. Tradycyjnie były one wykonywane przez pasterzy i rolników podczas długich zimowych wieczorów jako dekoracje domów, zwłaszcza w okresie świątecznym. Z czasem leluje stały się cenioną częścią polskiego dziedzictwa kulturowego, reprezentując kreatywność i rzemiosło społeczności wiejskich. Dziś nadal są tworzone przez artystów ludowych i są cenione zarówno jako sztuka dekoracyjna, jak i symbol bogatych polskich tradycji artystycznych.

Na zdjęciu: leluja przedstawiająca drzewo. Na koronie drzewa - dwa koguty.