Katedra Notre Dame w Paryżu

Józef Pankiewicz należy do twórców, którzy na przełomie XIX i XX wieku doprowadzili do autonomizacji grafiki jako samodzielnej formy wypowiedzi artystycznej i oderwania jej od funkcji ilustracyjnej i reprodukcyjnej. Artysta stworzył około stu grafik, wśród których dominują pejzażowe reminiscencje z podróży i widoki odwiedzanych miast. Najczęściej stosowaną przez Pankiewicza techniką była akwaforta i sucha igła, które najlepiej wyrażały jego malarską wrażliwość. Pozorne ograniczenie grafiki, wynikające z zawężenia skali barwnej do czerni i bieli, nie stanowiło dla niego przeszkody. Widoki z podróży można przyrównać do kart szkicownika, w którym pospiesznie rejestrował w ujęciach z natury odwiedzane miejsca, często przenosząc je bezpośrednio na płytę. Widok katedry Notre Dame w Paryżu został opublikowany w popularyzującej twórczość graficzną Tece Stowarzyszenia Polskich Artystów Grafików, wydanej w 1903 roku dzięki staraniom Feliksa „Mangghi” Jasieńskiego – jednego z największych pasjonatów grafiki i orędownika wyzwolenia tej dyscypliny artystycznej spod dominacji malarstwa.