10. Şehir Işıkları ve Mutluluk

"Köprüdeki salepçi fotoğrafı ise müzedeki pek çok güzel fotoğraf gibi, tabii Ara Güler'in.
"Sen benim resimlerimi çocukluğunun İstanbul'unu hatırlattığı için seviyorsun," der bazen Ara Güler tuhaf bir alınganlıkla bana. "Hayır," derim ben bu büyük fotoğrafçıya. "Ben sizin fotoğraflarınızı güzel oldukları için seviyorum."
Ama güzellik ile hatıra birbirinden ayrı mıdır? Güzel olan şey, biraz da aşina olduğumuz ve hatıralarımıza benzediği için öyle değil midir?" (Şeylerin Masumiyeti, Orhan Pamuk)

"Büyük balkon kapılarından içeriye ıhlamur kokulu hoş bir bahar havası geliyordu. Aşağıda şehrin ışıklan Haliç’in üzerinde yansıyor; Kasımpaşa, gecekondular, yoksul mahalleleri bile güzel gözüküyordu. Çok mutlu bir hayatım olduğunu, üstelik bunun ileride yaşayacağım daha büyük bir mutluluğa hazırlık olduğunu içimde hissediyordum. Bugün Füsun ile yaşadığım şeyin ağırlığı aklımı karıştırıyordu, ama herkesin sırları, huzursuzlukları, korkuları var, diye düşündüm. Şu şık davetliler arasında kim bilir kaç kişinin tuhaf huzursuzlukları, ruhsal yaraları vardı, ama kalabalıkta, dostlar arasında iki kadeh içince, dert ettiğimiz şeylerin aslında ne kadar önemsiz ve geçici oldukları da ortaya çıkıyordu." (Masumiyet Müzesi, Orhan Pamuk)