7. Merhamet Apartmanı

"İstanbul'da apartman binalarına ad verme alışkanlığını, bu apartman adlarının şiirini ve ad levhalarının farklılığına dikkat etmeyi severim. Ortadaki ekran bu levhalardan bir seçme.
Çocukluğumda İstanbul’da bir türlü kıyıp atılamayan eski eşyalarla, artık büyümüş olan çocukların oyuncaklarıyla dolu dairelere çok girdim. Kemal ile Füsun'un buluştuğu daireyi yazarken kendi hatıralarımdan etkilendim. Belki de ev kiraları, vergiler, ısıtma masrafları düşük olduğu için pek çok daire tozlu birer aile deposu olarak kullanılırdı. Ama annemin bir odasını resim atölyesi haline getirdiğim dairesi gibi, bu tür daireler sobayla ısıtılırdı ve soğuk olurdu. Anneannem, kocası öldükten ve kızları evlendikten sonra hayatının son otuz yılını, aşağı yukarı müze binası büyüklüğündeki bir evin tek bir odasında yaşayarak geçirdi. Bir zamanlar canlı, neşeli, kalabalık bir aile hayatının yaşandığı odalar bir parmak toz altındaydılar, ama içindeki eşyalarla oldukları gibi korunmuşlardı. Ağabeyimle ben, eşyalarla dolu bu tuhaf ve sessiz odalara her girişimizde, eşyaların kendi aralarında konuştuklarını ürpererek hissederdik." (Şeylerin Masumiyeti, Orhan Pamuk)