Fajka "sabałówka"

Pierwsze używane na Podhalu fajki pochodziły podobnie jak tytoń (zwany po góralsku „duchan”) z południowej strony Tatr. Sztuka ich wyrobu została szybko opanowana przez miejscowych górali. Centrum wytwarzania fajek na Podhalu była wieś Ratułów. Tradycja wytwarzania fajek przetrwała tam do drugiej połowy XX wieku. Najkosztowniejsze i najbardziej zdobione fajki zwane były „parsywkami”. Sporządzano je z gliny, drewna jodłowego i blachy srebrnej lub mosiężnej. Pierwszym etapem produkcji było formowanie z gliny główki fajki (kominek), którą po wypaleniu okładano kawałkami blachy. Potem w główce osadzano drewniany, łukowato wygięty cybuszek z ustnikiem. Kominek fajki zamykała wypukła klapka, którą często wieńczyła sylweta koguta. Klapka umożliwiała palenie podczas deszczu.