Αδάμ και Εύα

Οι εικόνες του Αλέκου Φασιανού συνιστούν άμεσα προσωπικά βιώματα, συμπυκνώνουν στιγμές και αισθήσεις, αναμνήσεις και συναισθήματα, διαφαίνεται έκδηλη η εμμονή για μια μυθολογία του καθημερινού σε συνάρτηση με μια ολοκληρωμένη καλλιτεχνική και ανθρώπινη εμπειρία του νεοελληνικού χώρου.
Οι συνθέσεις αναπνέουν με άνεση, η σκηνοθεσία των έργων, το σχέδιο και το χρώμα προσδίδουν ζωντάνια και ρυθμό. Οι μορφές μοιάζουν να υπερβαίνουν κατά πολύ τις φυσικές τους διαστάσεις, λειτουργούν επεκτατικά, εγκαθίστανται κυριαρχικά στη ζωγραφική επιφάνεια, επιβάλλονται με τον όγκο τους, την επαφή ή τη συμπλοκή τους, τις στάσεις και τις κινήσεις τους, τις θεατρικές και, κάποιες φορές, μεγαλόσχημες χειρονομίες τους.
Στη ζωγραφική σύνθεση «Αδάμ και Εύα», η απεικόνιση του ζευγαριού κυριαρχεί σε ολόκληρη σχεδόν τη ζωγραφική επιφάνεια, αφήνοντας μόνο ένα μικρό χώρο στο μονόχρωμο φόντο, το οποίο φέρει λιτά διακοσμητικά μοτίβα, που παραπέμπου σε ταπετσαρία τοίχου αστικού σπιτιού. Το σχέδιο αναδεικνύεται σε κυρίαρχο στοιχείο της δουλειάς του, που υλοποιεί τον χώρο, εντείνει την πλαστικότητα και τη μνημειακότητα των μορφών, την αίσθηση του ρυθμού και της κίνησης. Το χρώμα των μορφών, έντονο μπλε, ενιαίο, επίπεδο και με καθαρές γραμμές που μοιάζουν εγχάρακτες, ορίζει τα περιγράμματα των σωμάτων και τις βασικές τους λεπτομέρειες. Τα διακοσμητικά μοτίβα, το φουλάρι και το λουλούδι, καθώς και η κίνηση των μαλλιών της Εύας λειτουργούν σκηνογραφικά και πληροφορούν για τα πρόσωπα και την ιστορία που εκτυλίσσεται.