Alegoria astronomii

Rycina przedstawia personifikację astronomii w antycznej, drapowanej sukni i ozdobnym napierśniku. Wyobrażona jest jako uskrzydlona kobieta, siedząca na cokole i wspierająca się o globus nieba z wizerunkami gwiazdozbiorów. Lewą ręką pokazuje wskaźnikiem niebo. Jej głowę zdobią gwiazdy, na piersiach wyobrażone ma symbole Słońca i Księżyca. Po jej prawej stronie znajduje się orzeł. U stóp postaci widnieją książki oraz przyrządy pomiarowe, m. in. zegar słoneczny oraz kompas. Z lewej strony kompozycję zamyka pień drzewa, w oddali zamek, z prawej zaś strony widoczne są ruiny mauzoleum z posągiem leżącego Wodnika.