Alegoria Chwały Marii – tablica modlitewna (Corona Beatissimae Virginis Mariae)

W późnym średniowieczu bractwa religijne osób świeckich oraz nowe zakony, takie jak dominikanie czy franciszkanie, fundowały tablice o funkcjach dydaktycznych i modlitewnych. Dla bractwa różańcowego przy klasztorze bernardynów we Wrocławiu powstała około roku tysiąc pięćsetnego monumentalna tablica ilustrująca modlitwę zwaną Koronką Najświętszej Panny Marii – Corona Beatissimae Virginis Mariae. Kształt tej modlitwy wiązany jest z błogosławionym Ładysławem z Gielniowa, bernardyńskim kaznodzieją działającym w Krakowie w piętnastym wieku. Wrocław i Śląsk podlegały w tym czasie krakowskiej prowincji bernardynów.

Statuaryczny wizerunek Marii pośrodku dolnej strefy obrazu pełni funkcję wyobrażenia kultowego. Wierny adorował Matkę Boską wraz z przedstawionymi tu zakonnikami z wrocławskiej wspólnoty. Powyżej w medalionach widzimy sceny mające pomóc w modlitwie i medytacji, między innymi nad rolą Marii w dziele Zbawienia, dokonanego przez jej Syna. Ukazano tam tajemnice maryjne radosne i bolesne, nad którymi medytowano w modlitwie różańcowej, oraz chóry anielskie, grzechy i cnoty, dary Ducha Świętego, składające się na katechetyczny wykład o prawdach wiary. Ucząc zasad wiary i kultu, tablica była narzędziem medytacji modlitewnej, a jednocześnie głosiła Chwałę Marii.