Święci Apostołowie Piotr i Jan

Święci apostołowie Piotr i Jan namalowani na północnej ścianie nawy północnej, przy zachodnim narożniku, stoją jeden obok drugiego, ubrani w tradycyjny strój antycznych filozofów: białą tunikę (chiton) ozdobioną z przodu dwoma pionowymi, czerwonymi pasami (łac. clavi) oraz udrapowany wokół figury biały płaszcz (himation) ozdobiony motywem przypominającym grecką literę gamma (Γ). Noszą również typowe dla okresu późnego antyku sandały (łac. campagia).
Św. Piotr, którego legenda w języku greckim nazywa przywódcą apostołów [dosł. „koryfeuszem”, przodownikiem chóru] i klucznikiem Królestwa Niebieskiego, został przedstawiony zgodnie z ustaloną dość wcześnie tradycyjną ikonografią jako starszy mężczyzna o pełnej twarzy, krótkich, siwych włosach i szerokiej, zaokrąglonej brodzie. W dłoniach trzyma charakterystyczny atrybut – duży klucz. Po jego prawicy, nieco w tyle stoi św. Jan określony w legendzie jako Ewangelista i teolog. W lewej ręce trzyma dużą księgę Ewangelii w oprawie ozdobionej klejnotami. Jan, najmłodszy uczeń Chrystusa, przedstawiany był często jako młodzieniec, jednak w Faras jest starszym mężczyzną o pociągłej twarzy okolonej zakończoną szpiczasto brodą, z krótkimi siwymi włosami tworzącymi nad czołem głębokie zakola.