Portret Teresy Silberstein
Samuel Hirszenberg1902
Muzeum Polskie w Rapperswilu
Rapperswil, Szwajcaria
Obraz przedstawia portret kobiety. Na wydłużonym formacie płótna artysta przedstawił całą postać. Kobieta stoi opierając się prawą ręką o stolik. Postać ubrana jest w czarną suknię z żabotem pod szyją. Suknia przepasana jest w pasie czarną aksamitną wstęgą, a jej spódnica posiada liczne falbany. Suknia sięga ziemi i zakrywa stopy. W lewej ręce, opartej o pas, postać trzyma okulary. Kobieta ma ciemne oczy i zaczesane do tyłu siwe włosy. Wpatruje się wprost w widza. Stolik, o który sie opiera kobieta ma biały, zdobiony blat i złoto-brązowe rzeźbione nogi. Na stoliku widoczne są książki. Postać pozuje na tle czerwonej ściany. Dywan w pokoju również jest gładki i czerwony.
Sportretowaną w ten sposób jest Teresa Silberstein. Długo obraz funkcjonował pod nazwą Portret Sary Poznańskiej, jednak podczas ostatnich prac konserwatorskich udało się zidentyfikować przedstawioną postać. Teresa Silberstein była żoną Marcusa Silbersteina, jednego z najbogatszych łódzkich żydowskich fabrykantów XIX wieku. Byli również mecenasami sztuki. Pod koniec XIX wieku kupili majątek w Lisowicach koło Brzezin. Jedna z ich córek – Sara, została żoną Maurycego Poznańskiego oraz matką Izy Poznańskiej-Landsberger, która wiele ze swoich zbiorów sztuki pozostawiła w darze Muzeum Polskiemu w Rapperswilu.
- Tytuł: Portret Teresy Silberstein
- Twórca: Samuel Hirszenberg (1865 – 1908)
- Data utworzenia: 1902
- Wymiary fizyczne: 209 x 110 cm
- Pochodzenie: W zbiorach Muzeum Polskiego w Rapperswilu od 1978 roku (dar, zapis testamentowy Izy de Landsberger z Poznańskich).
- Typ: Malarstwo
- Technika: Olej na płótnie
- O autorze: Samuel Hirszenberg, (1865 Łódź – 1908 Jerozolima), Malarz żydowskiego pochodzenia, brat Leona (Noela), także malarza, i architekta Henryka, szwagier rzeźbiarza Henryka Glicensteina, związany ze środowiskami artystycznymi Łodzi, Monachium, Krakowa. Studiował w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych, a następnie – dzięki stypendium łódzkich przemysłowców, w tym Izraela Kalmanowicza Poznańskiego – w Akademii Sztuk Pięknych w Monachium i Akademii Filippo Colarossiego w Paryżu. Po zakończeniu edukacji wrócił do rodzinnej Łodzi, gdzie realizował artystyczne zamówienia, np. dekoracyjne malowidła olejne do wnętrz pałacu Poznańskiego (dziś Muzeum Miasta Łodzi). Na zaproszenie Teresy Silberstein wyjeżdżał do jej majątku w Lisowicach, podróżował do Rzymu, Bretanii i Monachium. W 1904 przeniósł się do Krakowa, a w 1906 wyjechał do Jerozolimy objąć posadę profesora w Szkole Sztuk Pięknych i Rzemiosł Artystycznych Becalel. Jego twórczość ewoluowała od akademickiego realizmu do impresjonizmu i symbolizmu, wkraczając też na grunt ekspresjonizmu. Malował melancholijne sceny rodzajowe o tematyce żydowskiej, kompozycje alegoryczne często inspirowane literaturą. Poruszał tematykę prześladowań i pogromów Żydów, przedstawiał żydowskie obrzędy i tradycje, proces asymilacji. Równolegle tworzył tradycyjne akademickie portrety, impresyjne pejzaże, dekoracyjne kompozycje i akty.
Pobierz aplikację
Odkrywaj muzea i baw się z Art Transfer, Wirtualnymi Wystawami, Art Selfie i więcej
