Do końca XVIII w. status prawny Żydów zamieszkujących na ziemiach polskich, regulowały dokumenty nazywane przywilejami, wydawane głównie przez król, książęta i szlachtę.
W 1766 roku król Polski Stanisław August Poniatowski potwierdził wcześniej nadane oświęcimskim Żydom przywileje. Obejmowały one prawa do zamieszkiwania w mieście, handlu i posiadania, kupna, sprzedaży oraz wynajmu nieruchomości, zarówno w mieście, jak i poza nim oraz. Dokument potwierdził ponadto ich prawo do korzystania z synagogi i cmentarza.