Prosty krzyż zrobiony z kościanej rączki szczoteczki do zębów za pomącą kawałka stłuczonego szkła. W górnej części znajduje się otwór, przez który przeciągnięto sznurek umożliwiający zawieszenie krzyżyka. Jest to pamiątka po polskich jeńcach z obozów sowieckich, przetrzymywanych w trakcie II Wojny Światowej.
W ciągu 15 miesięcy radzieckiej okupacji,trafiło do więzień, było skazanych i zesłanych do obozów pracy przymusowej, jeńców wojennych, młodzież wcieloną do Armii Czerwonej oraz wszystkich wywiezionych mniej lub bardziej przymusowo do pracy w radzieckich fabrykach i kopalniach było ok. 475 000 obywateli II RP. Do chwili podpisania umowy Sikorski-Majski i wydania przez władze radzieckie w sierpniu 1941 aktu amnestii wobec zesłanych obywateli polskich, ponad 58 tys. spośród osadzonych w obozach, specposiołkach, kopalniach i na wolnym zesłaniu zmarło z głodu, zimna, chorób i wyczerpania spowodowanego ponadludzką pracą fizyczną i zepchnięciem na margines sowieckiego społeczeństwa.